Huisartsen in Nederland werelds

Huisartsenzorg in Nederland werelds!

Afgelopen week een interessant congres bijgewoond met huisartsen uit wel 80 landen, die elkaar informeren over de laatste ontwikkelingen op hun vakgebied. Bijna alles wetenschappelijk bewezen, hoewel je zeer regelmatig vraagtekens kon stellen bij de onderzoeksopzet, inclusiecriteria en de relevantie van de gevonden resultaten. Twee en halve dag werden er meer dan 300 wetenschappelijke onderzoeken gepresenteerd door onderzoekers uit diverse landen. Inhoudelijk hadden de presentaties niet veel meerwaarde. Toch was het erg leerzaam en had ik het niet willen missen. Het werd mij weer overduidelijk dat wij in NL een zeer goed gezondheidszorgsysteem hebben, waarin hoogstaande medische zorg wordt verleend. De huisartsen hebben in NL een bijzondere (goede) positie in vergelijking met andere landen. De huisartsenzorg staat medisch en beleidsmatig gezien op een hoog niveau. Dit uit zich in een hoge medische standaard, maar ook in de organisatie van en samenwerking in de huisartsenzorg. Waar veel landen nog spreken over huisartsen en de zorg die zij verlenen, wordt in NL gesproken over huisartsenzorg, waarin de huisarts de regiefunctie heeft. Het lijkt een woordspeling, maar in werkelijkheid is het een zeer belangrijk verschil. De huisarts in NL heeft zich de laatste jaren vanuit een geïsoleerde (solistische) positie ontwikkeld naar samenwerken met andere beroepsbeoefenaren al dan niet met taakdelegatie en taakdifferentiatie. Door de zorg die huisartsen verlenen uit te breiden en verbreden, spreken we over huisartsenzorg. Deze huisartsenzorg wordt uiteraard verleend door huisartsen, maar steeds meer in samenwerking met POH-ers en doktersassistenten. Door een verbreding van de huisarts naar huisartsenzorg is versterking van de eerstelijn realiseerbaar. Binnen de huisartsenzorg kan meer en deskundiger zorg worden verleend. Substitutie van zorg van ziekenhuizen naar de eerstelijn kan op deze wijze worden opgevangen. Dat ziekenhuizen (lees medisch specialisten) nog niet erg geneigd zijn patiënten (terug)te verwijzen naar de huisartsen is een kwestie van tijd. Veranderingen leiden nu eenmaal altijd tot weerstand, zeker als er belangen in de het geding zijn. Onderling vertrouwen moet worden opgebouwd, en dat kost ook tijd. Daarbij moet het denken vanuit het eigen belang worden omgezet naar het denken in het belang van de patiënt en de zorg. En ook dit kost tijd. Ook andere partijen hebben tijd nodig in hun rol te groeien. Dat substitutie niet van de grond kan komen zonder duidelijke regierol van de verzekeraar is duidelijk. Maar ook zij zijn groeiende en lerende hierin.

Internationaal bekeken is het helder hoeveel er eigenlijk in een aantal jaren is veranderd en hoe onze zorg zich ten goede heeft ontwikkeld. Wij laten veel landen achter ons, en dat mag best eens beseft worden. Er wordt veel geklaagd in ZorgBV Nederland, maar dit is allemaal erg relatief. We hebben het gewoon hartstikke goed en we mogen heel blij zijn met onze huisartsen en de huisartsenzorg. Zorg kan altijd beter, maar er mag best het besef doordringen dat we wereldse huisartsenzorg hebben in NL, waarin onze huisartsen een belangrijke bijdrage aan leveren.

Yvonne van Kemenade, http://www.yvonnevankemenade.nl/